یادداشتی برای آنان که می خوانند ومی نویسند

پس از سال ها دوری از درس و مدرسه در پشت میزهای چوبی دبستان دخترانه حکمت در میدان کاج ، منتظر شاگردی از کلاس نهضت سواد آموزی  بودم تا همراه آذریان ،مدیر نهضت سواد آموزی مدرسه وارد شوند.

 خانمی که روبه روی من در یکی از نیمکت های چوبی جا گرفت با کسی که انتظار دیدنش را می کشیدم بسیار متفاوت بود او،جوان و خوش برخورد بودو رسم نشستن پشت میز های چوبی مدرسه را خوب می دانست این  شاگرد کلاس پنجم خود را  معصومه مجیدی یامشی معرفی کرد تا با هم خاطرات کودکی، را که از درس و مدرسه جا مانده بود را مرور کنیم.

معصومه مجیدی34 ساله  ، وقتی که هفت سال داشته  پا به مدرسه می گذاردبعد از مدتی بیماری کلیه اورا از کلاس درس و مدرسه می گیرد و به دست بیمار ستان،دیالیزو درمان می سپرد، اما کتابخانه پدری وکتاب خواند ن های پدر روحانی اش و او را همیشه به خواندن و نوشتن تشویق می کردتا در تنهایی اش بخواند وبنویسد بی آنکه از ریاضی چیزی بداند واز معادلاتش سر در بیاورد پس از مدتی هم  به رسم روزگار  ازدواج می کند اما شوق فرا گرفتن رهایش نمی کند روزی تصمیم به ثبت نام در کلاس آموزش کامپیوتر می گیرد  اما ثبت نام در این کلاس آموزشی منوط به  داشتن پایه ابتدایی بوده به همین  خاطر معصومه با مشاوری به گفت و گو می نشیند و تصمیم به شرکت درکلاس های نهضت سواد آموزی می گیرد.

قدم گذاشتن به اداره نهضت سواد آموزی شمیرانات و معرفی چند مدرسه به معصومه اولین اراده جدی اوبرای ثبت نام درکلاس های نهضت  مدرسه حکمت می شود.

معصومه پس از سال ها دوری از درس و مدرسه به دلیل خواندن و نوشتنی که پیش از این آموخته بوده پا به کلاس سوم می گذارد تا ریاضی را هم به خواندن و نوشتنش بیفزاید.

در میان گفت و گو معلم کلاس سوم و اولین معلم مجیدی پا به کلاسی که در آن نشسته ایم  می گذارد.او را خانم عالمی خطاب می کندو بر دستان معلمش بوسه می زند و از تشویق های این آموزگار زحمتکش برای آموختنش می گوید.

عالمی به همراه آذریان گوشه کلاس نشسته اند آنها در این سال ها برای تشویق و دلگرمی شاگردهای نهضت کارهای زیادی کرده اند یکی از کارهای این نهضت  تشکیل کلاس های فوق برنامه مانند ،سفره آرایی،خطاطی، مشاوره و... بوده است.

 مجیدی به همراه 19 شاگرد دیگر در طبقه دوم دبستان دخترانه حکمت در حال خواندن کتاب های درس کلاس پنجم ابتدایی است آنها مانند دیگر دانش آموزان مدارس هر روز هفته از ساعت یک تا ساعت پنج سر کلاس های تلاش و اراده حاضر می شوند وتا الفبای ابا و اجدادی این سر زمین رابیاموزند.

معصومه در پونک باختری زندگی می کند همسرش فوق لیسانس دارد و دبیر است و با تمام خستگی هایش از کار، روزانه یک ساعت به همراه معصومه درس های نهضت را مرور می کنند.

 او آموختن در کلاس های نهضت سواد آموزی را  تولد دوباره خود می داندبا اینکه معتقد است، دیر شروع کرده اما مصمم است تا آهسته و پیوسته تا بالا ترین مدارج تحصیلی را طی کند.

او بعد از امتحانات نهایی کلاس پنجم عمل سختی را پیش رو دارد، اما پس از سالها زندگی با این بیماری یاد گرفته که چگونه با آن کنار بیاید تا دیگراززندگی جا نماند.

معصومه مجیدی یامشی، می خواهد روزی نویسنده شود زندگی خودش اولین دستمایه سوژه او برای نوشتنش خواهد بود.